Yn wreiddiol o Alabama, UDA - nid oedd taith Alyna i nyrsio yn dilyn llwybr traddodiadol. Symudodd i Bournemouth, Lloegr yn ei harddegau cynnar gyda'i thad a chanfod bod bywyd yn y DU yn newid mawr. Ond er gwaethaf ei brwydrau cychwynnol, rhoddodd gyfle iddi archwilio pwy yr oedd hi eisiau bod.
Dywed Alyna:
"Yn wreiddiol o Alabama, UDA – nid llwybr traddodiadol y dilynodd Alyna i nyrsio. Symudodd i Bournemouth, Lloegr yn ei harddegau cynnar gyda'i thad a chanfod bod bywyd yn y DU yn newid mawr. Ond er gwaethaf ei thrafferthion ar y dechrau, rhoddodd hyn gyfle iddi archwilio pwy oedd hi eisiau bod.
“Ar y dechrau, roeddwn i'n meddwl y byddwn i'n athro cerdd, gan fy mod i wrth fy modd yn chwarae offerynnau erioed a meddyliais mai dyna'r llwybr y byddwn i'n ei gymryd. Ond pan ddirywiodd fy iechyd meddwl, daeth popeth i ben yn sydyn.
“Caniataodd cymryd amser i ffwrdd o’r coleg i mi flaenoriaethu fy lles meddyliol. Yn y pen draw, cefais ddiagnosis o anhwylder deubegwn ac anhwylder personoliaeth ffiniol. Roedd y rhain yn drobwyntiau a ail-luniodd fy agwedd at fywyd. Roedd yn gyfnod anodd, ond hefyd yn ddechreuad rhywbeth newydd a rhoddodd gyfeiriad gwahanol i mi weithio tuag ato. Dechreuais weithio ym maes gofal iechyd ychydig cyn i COVID daro, a syrthiodd bopeth i’w le. Roeddwn i eisiau helpu eraill yn yr un ffordd ag yr oeddwn i wedi cael fy helpu.
“Dychwelais i addysg trwy gwrs Ewch i i Nyrsio ac roedd pasio hwnnw’n foment enfawr i mi. Roeddwn i wedi treulio blynyddoedd yn ansicr beth oedd nesaf, ac yn sydyn roedd gen i'r nod anhygoel hwn, sef dod yn nyrs.
“Pan ddaeth yr amser i ddewis pa brifysgol roeddwn i eisiau mynd iddi, roeddwn i’n gwybod bod angen mwy na dim ond cwrs academaidd da arnaf. Roeddwn i'n chwilio am rywle a oedd yn teimlo fel cartref, lle gallwn astudio'n ddyfal, ond dal yn gallu dod o hyd i natur, llai o ruthr, a chymuned gefnogol. Dyna sut y des i o hyd i Abertawe.
“Syrthiais mewn cariad â’r ddinas yn gyflym gan fod popeth ar garreg eich drws, siopau, mannau gwyrdd a hyd yn oed traethau. Mae'n heddychlon, ond nid yn ddiflas ac mae’n fy atgoffa o Alabama mewn ffordd ryfedd. Hefyd, priodais i yng Nghymru hyd yn oed, mewn tŷ coed mewn cae defaid ym Mhowys!
“Daeth bywyd prifysgol â ffrindiau newydd, rhwydweithiau cymorth, ac ymdeimlad o berthyn. Pan oeddwn i'n iau, wnes i ddim bob amser amgylchynu fy hun gyda'r bobl orau. Ond yn Abertawe, dwi wedi gwneud ffrindiau gydol oes. Fel rhywun sy'n cael ei dynodi’n fyfyriwr anabl, roeddwn i hyd yn oed yn gallu cael cymorth ychwanegol trwy fy mwrsariaeth. Roedd hwn yn cynnwys meddalwedd arbenigol a gwasanaethau iechyd meddwl. Gwnaeth y cymorth hynny beri i mi deimlo fy mod yn gallu ymdopi â’r brifysgol a sylweddolais bod fy mhrofiad dysgu yn gwbl wahanol i’r ysgol, lle roeddwn i’n aml yn teimlo ar ei hôl hi.
“Roedd fy lleoliadau clinigol yr un mor ddylanwadol gan fy mod wedi gweithio mewn amryw o leoliadau yn amrywio o Ysbyty Glangwili, i nyrsio cymunedol a hyd yn oed theatrau yn Ysbyty Treforys. Dwi wedi manteisio ar bob cyfle dwi i wedi bod yn ddigon ffodus i’w brofi. Gwnes i bwynt o ddweud wrth fy narlithwyr fy mod am brofi nyrsio theatr, gan fy mod yn teimlo mai dyna lle'r oedd fy ngwir arfaeth a'm angerdd. Fe wnaethon nhw wrando ar fy nghais gan fy anfon i Ysbyty Treforys, sef lle dechreuais fy swydd gyntaf, oedd wrth fy modd.
“Mae fy lleoliadau wedi fy helpu i ddeall agweddau technegol a dynol nyrsio gan fy mod wedi gweld cleifion yn dod i mewn yn teimlo'n fregus ac yna'n mynd trwy lawdriniaeth neu driniaeth ac yn gadael yn gryfach. Mae’r daith honno a bod yn rhan ohoni yn hynod werth chweil.
“Roedd newid o ofal preifat i’r GIG hefyd yn agoriad llygaid. Roedd gen i'r ddelwedd feddyliol hon o nyrsys yn ffurfiol a phriodol iawn. Ond pan ges i leoliadau, sylweddolais fod nyrsys yn union fel fi – yn hwyliog, angerddol, ychydig yn flêr weithiau, ond bob amser yn ymrwymedig i'r swydd dan sylw.
“Roeddwn i hefyd yn gwerthfawrogi’r amlygiad i ddiwylliant a iaith Cymru sy’n dod o weithio a byw yng Nghymru, yn enwedig mewn lleoliadau mwy gwledig. Yng Nglangwili, roedd mwy o bobl yn siarad Cymraeg, ac fel rhywun a fagwyd yn America, roeddwn i'n gweld hynny'n hyfryd. Rhoddodd gipolwg i mi ar ddiwylliant pobl Cymru mewn ffordd nad oeddwn yn ei disgwyl.
“Un o’r heriau mwyaf a gefais yn ystod fy ngradd oedd cydbwyso astudio, gwaith a bywyd cymdeithasol. Doeddwn i ddim eisiau bod yn rhywle lle'r oedd bywyd nos yn cymryd drosodd ac yn dod yn fodd i dynnu gormod o sylw, felly roedd Abertawe yn berffaith ar gyfer hynny. Mae'n gymdeithasol, ond nid yn llethol. Gallwn i astudio, mynd allan, a hyd yn oed helpu i fwydo lloi gyda ffrind ar ôl y dosbarth!
“Gan fy mod i nawr yn nyrs oedolion gymwysedig sy'n gweithio mewn theatrau llawdriniaeth, rydw i wedi gwireddu fy swydd ddelfrydol. Ond nid wyf yn mynd i aros yn yr unfan, dwi hefyd yn frwdfrydig am gynrychiolaeth a gwelededd mewn gofal iechyd. Pe bawn i wedi gweld rhywun â gwallt glas a thatŵs fel fi yn gweithio yn y GIG pan oeddwn i'n iau, efallai y byddwn i wedi dilyn y gyrfa hon yn gynt! Dwi am fod y person hwnnw i rywun arall.
“Dwi hyd yn oed wedi dechrau meddwl am ffyrdd o gyfuno creadigrwydd a gofal iechyd, o gapiau sgrwb ar themâu amgen i brosiectau eiriolaeth. Byddwn wrth fy modd yn gweld y GIG yn adlewyrchu amrywiaeth y bobl y mae'n eu gwasanaethu, gan gynnwys pobl o wahanol ddiwylliannau, pobl ag anableddau, a'r rhai nad ydynt yr un fath â’r drefn draddodiadol.
“I fyfyrwyr y dyfodol, mae fy nghyngor yn syml: Ewch amdani! Gall nyrsio agor cymaint o ddrysau a hyd yn oed os nad yw'n troi allan i fod yn addas, mae gofal iechyd yn llawn rolau eraill a allai fod. Y peth pwysig yw dechrau arni.
“Wrth fyfyrio ar fy nhaith yn broffesiynol ac yn bersonol, byddwn i’n dweud bod Cymru wedi rhoi mwy na gradd i mi. Mae wedi rhoi ail gyfle i mi, lle diogel, a chymuned sydd wedi credu ynof fi. Nid dim ond lle y digwyddais astudio ydyw, mae bellach yn gartref i mi.”